en waarom dan niet een.... autokopen deel5

Ja! Een engelsman met een Duits hart: zou dat dan de oplossing zijn voor alle auto perikelen? Klassiek en tijdloos, maar toch modern en trendy. Geen sedan, maar ook eigenlijk geen SUV. Degelijk maar ook sportief... Vol goede moed was dus de volgende rit naar de dealer die, naast Beemers ook Mini's verkocht.

Vraag tussendoor natuurlijk is waarom ik me niet op alle andere merken richt, er is zoveel meer! Maar eerlijk: Koreaans rijd er al zoveel van rond... betaalbaar en good plastic. Frans... ik heb een peu.. so I rest my case. Wie die stuurtjes heeft bedacht moeten ze een trapauto geven. Citroen... dat is na de CX toch niks meer geweest. Tot ze met de DS serie kwamen dan. Maar die is inmiddels ook wel achterhaald met die plastic opplakstripjes op de deuren. Italiaans, tried it. Zweeds? ooit was ik Volvo fan, maar met de komst van de 90 serie zijn ze echt terug bij af: een oude 940 zou er zo tussen passen. Die andere Engelsman, met dat poesje in de grille... dat werd me te gortig.
Mis je nog iets? Ik hoor graag een nog gemiste optie...

Bij de Beemer dealer was schijnbaar een feestje: een vrolijk jong mensch bood mij een ijsje aan bij de entree. geen oublie hoorntje, want daar was het ijs al te zacht voor, maar toch een smakelijk bakje. Ik vroeg nog of ik het mee mocht nemen naar binnen... en bij de receptie melde ik eerlijk dat ik de bekleding kwam testen op childproof ijseten... Dat was nog even lachen! Ook hier weer een lange trap vanuit de receptie naar een blinkend blik.
Bovenaan gekomen ter linkerzijde een serie Beemers: 5,3 en 4 serie. Maar mijn aandacht ging uit naar de auto rechts achterin: De opgeblazen versie van sir Alec zijn mini. Aan de lange leestafel, die hier mogelijk de cubicles verving, een stel spelend op de phone en een slungelachtig persoon, type "zoon van de baas" de me aankeek alsof ik in zijn prive garage binnentrad. Ach, de verkoper, kennishebber van de materie, zou zich vast wel melden.

Mooi spul, die mini! wow! alles erop en eraan, daklicht, neonlicht, overal licht. Bleek ik, nadat ik alle stoelen had getest en eindelijk bij de achterbak was beland, me te verlekkeren aan een model John Cooper Works. Full loaded.. geen wonder dat deze zo fraai was. Ondertussen kwam "type zoon" gekleed in het pak van zijn broer die waarschijnlijk rugby speelde even langs om een leeg blikje weg te halen. Op mijn "dit is een mooie auto" keek hij me aan met een blik 'duh, I know' en verdween weer achter de coulissen. Ach, die verkoper komt toch zo wel?

nadat ik ook model 2 had betast en geinspecteerd werd ik wat ongerust. Hebben ze allemaal angst voor kopers? had ik in tweed moeten komen? Voor de zekerheid liep ik nog naar een Beemer 5 toe. Toen ik de deur open wilde trekken zag ik in de auto beweging! slungel zat daar! Zou hij dan toch ook gewoon, net als ik, klant zijn? Om hem niet te storen liep ik maar terug naar de 4 serie. maar echt... dat dashboard.. niet mijn ding. Ik draag geen petje in een dichte auto, heb geen tattoo in mijn nek en ook geen oorbel: ik voelde mij dus compleet misplaatst.

Teleurgesteld daalde ik de trap af... Mini was ook niet voor mij weggelegd... wat zou mij nog resten? Moest ik dan toch gewoon terug naar een degelijke, ouderwetse, fraaie, nononsens skoda?
Of was er nog een merk dat ik over het hoofd had gezien?

met alle 380 paarden vol op de wielen vertrok ik in de audi van de parkeerplaats. Graag of niet, was inmiddels het motto.  Uit mijn ooghoek zag ik een SUV aankomen, die stopte bij de carwash... huh? wat was dat...?