Pas op mijn 48e kocht ik een cabrio, ik bedoel maar! Dat is toch veel te laat voor een midlife crisis?
Eergisteren was het dan zover, het ultieme moment van de midlife crisis: Ik heb een eerste cosmetische operatie ondergaan. Of eigenlijk... al mijn tweede.. erkennen is lastig, zo blijkt maar, dus laat ik hier dan ook maar helemaal met de billen bloot gaan.
Oke... de eerste, even snel: ik heb mijn voortand, een oude kunsttand uit het midden van de jaren 80, laten vervangen. Alhoewel.. snel... Dat dacht de tandarts tenminste.
Conform planning was het één keer een uurtje en één keer een half uur... Dat werd dus drie keer... een van 2, een van 1 en een van anderhalf. Tja... Het bleek dat good old tandarts Cees nog met kwaliteitsproducten werkte. De tand was niet van blik, maar leek wel keihard gesmeed staal (ik kon er dan ook prima spare ribs mee afknabbelen) En dat eruit bikken nam iets meer tijd in beslag dan verwacht.
Alles, tot verbazing van de tandarts, ook nog zonder verdoving. Eigenlijk zag ik meer op tegen die naald dan tegen de rest. Alle zenuwen waren toch al weg, toch.
Maar goed, het geheel aan het eind van dit jaar ging om mijn ogen. Altijd had ik al hangende oogleden. Ik was niet beter gewend. Maar het werd de laatste tijd toch erger. Soms keek ik er tegen aan, soms verdacht ik mijn oogleden ervan dat ze mijn hoofdpijn veroorzaakten.
Na een gesprek met de huisarts me laten doorverwijzen. Een korte inspectie en een afspraak voor ... een zaterdag. Tja... mijn oogarts doet dit "on the side". Ongeveer 40 keer per jaar duikt hij in de operatie kamer en helpt types zoals mij van dit soort problemen af.
Eerst kwam er de creabea sessie. Met een zwart kleurpotlood, een stift, een pincet en volgens mij een geo driehoek werden mijn oogleden netjes van lijnwerk voorzien. Daarna richting operatie hok en hier begon het weer met naalden.. brrrrr. Maar goed, deze keer kon ik mijn ogen dicht houden, dus ik zag weinig van de priksessie. Eigenlijk weinig van de hele operatie, want voor dit soort werk word je toch geacht je ogen dicht te houden. Met een soort brandertje werden voorzichtig delen weggesneden en dan opeens... zie je licht. Het bovenste "flapje" is er af. Daarna het stik en naaiwerk. andere oogje.. pleistertje... klaar.
De tandarts was langer bezig...
Daarna... the day after... Ook in films is dit meestal niet de beste dag... zo dus ook niet voor mijn oogjes. Damn! Alsof ik Rico Verhoeven was tegengekomen... Dik, opgezet... Gelukkig werkt een koud kompres (vanaf thuiskomt elk uur even op) als een wondermiddel: nu is het weliswaar zeer kleurrijk, maar al een stuk minder dik... Zien waar we over een weekje staan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten